มีคำหนึ่งคำที่อยู่ข้างในใจ อยากจะบอก
ตั้งแต่วันที่เธอนั้นบอก ว่าเธอต้องการจะจากไป
ต้องการมีใคร ที่ดีกว่านี้
ได้แต่มองภาพเธอนั้นเดินจากไปจนลับตา
ไม่อาจห้ามน้ำตา จางๆที่มันจะรินไหล
แม้ในใจ ลึกๆ มันจะเจ็บ ใจ ลึกๆ มันจะปวด ความรู้สึก
ลึกๆ นั้นมันอยาก จะนั่งลงคุกเข่า อ้อนวอนให้เธอนั้นจงอย่าไป
เท่านี้เพียงอยากบอกแต่ต้องเก็บไว้ มันไม่รู้จะห้ามยังไง
จะบอกยังไง เมื่อเธอหมดใจ
ถึงจะดึงเธอไว้ เธอก็คงต้องไป
เมื่อเธอนั้นหมดใจ จะห้ามก็ไม่ไหว
ถึงจะมีน้ำตา หรือจะกอดขาไว้
จะอ้อนวอนไปเท่าไร เธอก็คงไม่ใส่ใจ
ได้แต่มองภาพเธอนั้นเดินจากไปจนลับตา
ไม่อาจห้ามน้ำตา จางๆที่มันจะรินไหล
แม้ในใจ ลึกๆ มันจะเจ็บ ใจ ลึกๆ มันจะปวด ความรู้สึก
ลึกๆนั้นมันอยาก จะนั่งลงคุกเข่า อ้อนวอนให้เธอนั้นจงอย่าไป
เท่านี้เพียงอยากบอกแต่ต้องเก็บไว้ มันไม่รู้จะห้ามยังไง
จะบอกยังไง เมื่อเธอหมดใจ
แม้ในใจ ลึกๆ มันจะเจ็บ ใจ ลึกๆ มันจะปวด ความรู้สึก
ลึกๆนั้นมันอยาก จะนั่งลงคุกเข่า อ้อนวอนให้เธอนั้นจงอย่าไป
เท่านี้เพียงอยากบอกแต่ต้องเก็บไว้ มันไม่รู้จะห้ามยังไง
จะบอกยังไง เมื่อเธอหมดใจ
มีคำหนึ่งคำที่อยู่ข้างในใจ อยากจะบอก
ตั้งแต่วันที่เธอนั้นบอก ว่าเธอต้องการจะจากไป
อยากให้ฟังเอาไว้ อย่าไป